Giewont jest obok Gubałówki oraz Kasprowego Wierchu jednym z najbardziej znanym szczytem polskich Tatr. Wysokość góry wynosi 1894 m.n.p.m., a na jej szczycie znajduje się 15-metrowy żelazny krzyż, będący miejscem pielgrzymek religijnych. Jest to dar od mieszkańców Zakopanego, ufundowany w 1900 rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa. Został on wzniesiony w sierpniu 1901 roku. Niestety ów krzyż bardzo często ściąga pioruny i przebywanie w jego pobliżu w czasie burzy jest niezwykle niebezpieczne. Masyw Giewontu składa się z trzech części: Wielkiego Giewontu (1894 m.), Małego Giewontu (1728 m.) i Długiego Giewontu (1867 m.). Znajdują się tu liczne jaskinie, przez co ściany góry są niezwykle atrakcyjne pod względem wspinaczkowym.
Masyw Giewontu położony jest w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego, a na szczyty prowadzą trzy popularne szlaki:
– niebieski z Kuźnic
– czerwony z Doliny Strążyńskiej
– żółty z Gronika
Na Giewoncie znajdują się liczne przełęcze, m.in. Giewoncka, Kondracka czy Szczerba, przez co trasy turystyczne są tu bardzo trudne, a góra jest jedną z najbardziej niebezpiecznych po polskiej stronie Tatr. Co roku dochodzi tu do poważnych wypadków i niestety Giewont jest najbardziej „śmiercionośnym” szczytem Polski, gdyż zginęło tu już wielu ludzi, którzy nie zachowali szczególnej ostrożności.
Co ciekawe, zimą, na ścianach Giewontu przebywają kozice górskie i jest to jedno z niewielu miejsc w polskich Tatrach, gdzie mogą one przetrwać zimę.
